Postanowiłem przejrzeć witryny gejowskie i jestem zdegustowany.Ogoszenia tylko o seksie.Przecież nie jesteśmy zwierzątkami, czemu o tym nie pamietają?Większość szuka kogoś do seksu zabijając w ten sposób potrzebę ciepła, akceptacji, miłości, a szkoda...Ja sam wierzę chyba jednak ciągle że keidyś, że gdzieś on jest i szuka mnie, ale jak mamy się odnalejśc?
Znowu jestem...musiałem zrobić małą przerwę, nabrać dystansu do życia, do swojego gejostwa, do tego że nigdy się nie zmienię.Dowiedziałem się ostatnio że jeden z moich znajomych aktorów jest gejem, przypuszczaem, ale teraz się to potwierdziło. Nigdy mu nie powiem że wiem, on o mnie też nie wie i tak zostanie.Bo i po co?
Wróciłem mimo ze jakoś nie sądziłęm że wrócę, ale to za sprawą czytelnika, miło mi że ktoś mnie czyta...Niestety, niewiele sie zmieniło, właściwie nic. Ciagle jeste na etapie poszukiwania księcia z bajki który mnie porwie na swój zamek i będziemy żyli długo i sczęśliwie.A życie jest inne...bardziej brutalne, a ja sam nie jestem zwolennikiem szukania poprzez anonse w gazetach czy też w internecie. Będe tutaj czasami "wpadał" i odswieżał wiadomości...
O tej porze zawsze zaczynam samotnię, cieżki czas do rana, płaczę, myślę, zastanawiam się, chodzę pościanach.ale ogólnie jest ok. Jestem przecież zdrowym, dorodnym mężczyną,a le cóż z tego???Wokoło ludzie i ja-tworzący mur. Czasami mam ochotę krzyczeć "jestem gejem-mam to w dupie", ale tego nie robię, wolę trwać w samotni, być obok, niezauważany.Tak jest dobrze, już cicho, psss...nie płacz.
Nie chciałem przecież nim zostac, nikt mnie nie pytał czy chce, nikt mi nie dał szansy na wybór. A teraz wwieku XXX pisze podanie o miłość, które po paru chwilach drę na pół. I ta jest w kółko.Tylko to ukłucie, czasami łza która toczy się po policzku.Wszystko jest przemijalne, ja również, więc właściwie nie mam czego żałować, przecież nie zawsze będe załosnym gejem, na dodatek sflustrowanym. Wypijmy za błedy, za błedy natury...